Het is weer een tijdje geleden dat ik mijn website heb geüpdate met verhalen uit het mijlenverre Coventry, maar vandaag tiet zat want ben een weekje in het zeer rustige Zeewolde (saaiwolde at the moment, want met bliksemflitsen om me heen weinig te beleven, ben zelfs bang dat mijn computer zo een inslag krijgt, maar gevaartje wagen voor een blog hoor er bij natuurlijk).

Na een weekje in Holland te zijn geweest om de verjaardag van de Kannegin te vieren (gelijk weer Britse landverrader, want hun prins ging trouwen de dag voor onze queens bday, en ik heb NL verkozen boven UK.) ging ik weer terug naar mijn studiestadje. Het was wel te heerlijk om weer even thuis in Nederland te zijn. Niet alles wat is zei werd meteen weer opgevat als ‘rude’ of ‘way to honest’, zoals wat ik in Coventry bijna dagelijks hoor, lekker in het Vondelpark liggen, kaas eten yeaaah, mijn familie zien, paaseieren zoeken, vriendinnen herenigingen, slapen in mijn ‘eigen’ bed en als backpacker door Amsterdam zwerven. Deze oplading had ik nodig om mijn nieuwe intense semester (3 maanden waren in 1 maand gepropt zodat we extra lange zomer vakantie zouden hebben, best pittig) met frisse moed te beginnen.

De intensheid van mijn semester was niet te onderschatten. Iedere dag, een maand lang, had is les van 11 :00 tot 16:00 en dan moest er per week 1 a 2 essays ingeleverd worden. Gelukkig had ik al mijn essays van het vorige semester gehaald en een soort van strategie voor mezelf bedacht hoe ik deze extreme essay productie ging aanpakken. Non stop in de bieb zitten en vierkante ogen achter mijn laptop ontwikkelen hebben mij daar bij geholpen. Verder werkte ik samen in een groepje met andere internationale studenten. We hadden weer heerlijk veel conflicten, over op tijd (te laat!!) komen, wie doet wat, spelfouten (neee google translate is NIET betrouwbaar, begrijpt niemand dat nou?), strategieën, onderwerpen (nee de Nigeriaanse verkiezingen zijn niet voor iedereen het ultieme onderwerp om een 4000 woorden essays over te schrijven) etc, maar daar wil ik mijn geïnteresseerde bloglezer niet verder mee vervelen.

Gelukkig hield ik er ook nog een sociaal leven op na dus plande ik iedere weekend tripjes met Coventry friends, om niet alleen maar met mijn neus in de boeken te zitten.

Ondertussen ging het met de cultuurverschillen ook steeds beter, ik probeerde me aan te passen aan de Afrikaanse mentaliteit van het gros van mijn vriendengroep. Realiteitsvoorbeeldje: ik ging samen met 4 Afrikaanse vrienden een weekendje naar Scotland roadtrippen, om cultuur van onze Noorderburen te ontdekken en om Kenia aan te moedigen in een internationale rugby match. We zouden om 12 uur in de middag vertrekken omdat het een rit van 8 uur naar Scotland is en dan zouden we in de avond daar aankomen. Om 10 uur had ik mijn essay ingeleverd voor de deadline, had ik mijn tas gepakt en rond 11 stond ik voor de deur het huis van de gene vanaf waar we zouden vertrekken. Lekker dacht ik, nog even een uurtje voor vertrek alles doornemen voor de trip. Toen ik om een uurtje of 3 ‘s middags vroeg, wanneer we nou eindelijk zouden gaan (we waren nog steeds aan het wachten op de jongen die ons op kwam halen met de auto) gingen mijn vrienden die jongen bellen om te vragen of hij er bijna was. Hij zei, nog een uurtje. Ondertussen hadden mijn vrienden honger, en in plaats van een broodje naar binnen schuiven zoals ‘wij’ dat zouden doen, werd er uitgebreid gekookt, eerst even naar de markt voor eten kopen, een maaltijd bereiding van langer dan een uur, uiteindelijk zijn we om 18:30 vertrokken. Ik had op dat moment bijna 10 mental breakdown momenten van stress gehad, ‘we komen veeeeelste laaaaat’, ‘uren in het donker rijden’,’straks mogen we het hostel niet meer in’…. maar toen draaide ik de stress knop om in een Afrikaanse modus, en vond het eigenlijk wel relax dat ik eigenlijk niet anders hoefde dan naar de markt gaan, eten en naar reggae muziek luisteren.

Met mijn Afrikaanse vrienden ben ik dus weekendje in Scotland geweest, geweldige tijd gehad, wij deden roadtrip met z’n 5en maar daar waren nog 20 vrienden van vrienden uit Kenia en hebben het hele weekend met die grote groep rugby gekeken, sightseeing gedaan en gedanst.
Met mijn Duitse vriendinnetje ben ik 2 daagjes naar Dublin gegaan (we vonden vliegtickets die net zo duur waren als retourticket als vanaf ons stadje een enkeltje met de trein naar London kopen). Guinness gedronken (ontdekt dat Guinness record book of records eigenlijk dus vernoemd is naar dit donker bruine bier, dat lichtje was nooit eerder gaan branden), naar Ierse pub gegaan, bands gezien (mijn Duitse vriendin is heel erg into Rock&Roll en neemt mij overal mee naar toen, heel leuk!), de hele stad verkent, naar een gevangenis geweest (als toerist) waar allemaal Engelse/Ierse oorlogsgeschiedenis lag (durfde bijna niet te zeggen dat wij in Engeland wonen, als je soms Ieren hoort praten over Engelsen (nog steeds), ik zei maar veelvuldige dat ik een toerist uit Nederland was). Ik ben met Ellie (zo heet Duitse vriendin) ook een weekendje naar Leeds gegaan, Rock&Roll stad van Engeland, waar we naar een bandoptreden van ‘Black Lips’ gingen (een Amerikaanse band) die Ellie kende van interviews voor radioprogramma’s die ze had gemaakt. Na het optreden werden we uitgenodigd voor een feest bij iemand thuis en de band zou daar ook zijn. Ik heb nog nooit een schattig Engels huisje van plafond tot kelder zo afgebroken zien worden. In iedere kamer waren mensen aan het musiceren, filosofeerden over dode artiesten die ik als Rock&Roll amateur niet kende (schaam-schaam) de muren aan het bekladden, out aan het gaan, spacen op enorme collecties drug en letterlijk de boel aan het afbreken.. sex, drugs & rock&roll zeg maar, alleen het zien van sex is me (gelukkig!!) gespaard gebleven. Toen er traptreden en de leuning naar beneden vielen en iemand vol door de trap zakte vroeg ik Ellie of we please konden gaan want voelde me niet echt meer op mijn gemak in deze jeugdelijke subculture.

Naast zelf de UK ontdekken heb ik ook mensen uit Nederland kunnen laten zien hoe mijn leventje in Coventry er aan toe gaat. Carolien en mijn vriendinnetje Lieke zijn langs geweest en met beide heb ik een geweldige tijd gehad. Mn zusje heb ik meegenomen naar mijn klas (lerares: ‘kijk! Twee Martines!’), Lemmington Spa (schattig stadje vlak bij Cov), de bars en clubs waar ik uit ga met mijn vrienden, ze heeft iedereen met wie ik omga ontmoet en ik was heel erg onder de indruk van haar Engelse skills. Coventry dacht dat er een kloon van mij in town was, want zelfs na vertrek van mijn zusje zeiden mensen mij gedag waar ik nog nooit mee had gesproken (maar die ik wel met Carolien heb zien praten met uitgaan.) Zo fijn om haar even bij mij te hebben! Ook met Lieke was het geweldig. Lieke kwam langs het weekend dat ik mijn laatste week in Engeland had voordat ik terug zou gaan naar NL. Om haar komst en mijn afscheid te vieren had ik een grote bbq georganiseerd in de tuin waar ik woon. Nadat ik op advies van Price (mijn Rwandeese vriendin) iedereen een uitnodiging had gestuurd dat de bbq om 16:00 begon, kwam iedereen (volgens Afrikaanse planning) tegen een uurtje of 19:00 opdagen en hadden we een heerlijke avond in de zon, met heel veel eten, drinken en gezelligheid. Verder zijn Lieke en ik een dagje naar Oxford geweest en deden we net of we Oxfordse nerd studenten waren en gingen we vervolgens stiekem door alle Universiteitstuinen lopen. Het leek net of we een rol speelde in ‘Harry Potter en de geheime tuinen van Oxford’. Zo mooi! Verder heerlijk gechilled in het park, uitgegaan, pyjama party gehouden en toen was het al weer voorbij. Heel leuk om Engeland te delen met mensen uit Nederland. Ik had bijvoorbeeld Lieke al verteld dat meiden in Engeland zich heel bijzonder (lees: bloot) kleden tijden het uitgaan. Logischerwijs dacht ze dat ik mijn verhalen aandikte en overdreef, maar op het moment dat wij het Coventry uitgaansleven betrede kreeg Lieke de shock van haar leven. Engelse meiden zijn echt heel naakt. ‘I told you sooo!!’ We hebben heel wat entertainment filmpjes gemaakt met Britse babes in de hoofdrol. Erg he, is dat racistisch?

Mijn laatste dag in Coventry was heel dubbel en chaotisch. Lieke was net vertrokken, ik miste haar gelijk al weer als crazy want in die paar dagen leek het wel of ze bij mij woonde in Engeland en realiseerde ik hoe moeilijk het soms is om familie en vrienden niet om je heen te hebben. Gelukkig had een afscheidsetentje met mijn beste coventriendinnetjes (Price, Ellie & Sally) en we beloofden elkaar dat we na de zomer elkaar weer zouden zien (ook al studeren zij deze zomer allemaal af (zij zijn in september begonnen en ik in januari) ook al zullen zij misschien verhuizen naar andere steden in de UK omdat daar meer kansen zijn voor banen. In ieder geval heb ik tot nu toe een geweldige tijd gehad in Engeland, mede door deze meiden, heb wel vertrouwen dat ik het na de zomer weer net zo fijn zal hebben in Engeland als tot nu toe.

Ojaa over school nog even, want daarvoor ben ik natuurlijk in Engeland. Ik heb al mijn vakken van de eerste 2 semesters nu afgerond en voor alles mooie cijfers gehaald, waar ik heel blij mee ben, want heb heel hard gewerkt tot nu toe. Nu is mijn opleiding halverwege. Na de zomer heb ik nog 1 specialisatie semester en dan moet ik mijn afstudeerscriptie gaan schrijven. Maar eerst heb ik 3 maanden zomervakantie, die ik spendeer in Nederland. Ik heb een baan gevonden bij Theaterfestival de Parade en ga bij restaurant ‘La Cantine’ werken. Dit is een rondreizend festival die via Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Amsterdam gaat. Ik beloof hier snel over te bloggen.

Thank you blogvolgers! Ik probeer niet zo lang meer tussen mijn volgende verhalen te laten.
Bedankt voor het trouwe volgen.

Regards,

Martine