Hi lovely lezers!

Thanks so much voor al jullie berichtjes! Hoe gaat het daar in NL? Is alles nog bedolven door sneeuw?
Heerlijke foodfestijnen gehad met Sinterklaas? Staan de kerstbomen al? Hier weer even een update van mijn belevenissen! Ik typ mijn verhaal terwijl mijn Deutsche freundin aan het rijden is (we houden roadtrip door Arizona en Utah!) en nu heb ik eindelijk tijd om mijn verhalen weer even op virtueel papier te zetten voor ik weer thuis ben (a.s. zondag!).

Na project Yosemite kregen we te horen dat ons volgende project pas een week later zou starten. Iedereen happy en met half de mensen uit ons huis besloten we de rest van de week door te brengen in San Francisco. We zaten allemaal in hetzelfde hostel en iedereen deed overdag waar hij/zij zin in had en ‘s avonds gingen we met elkaar wat eten, drinken en karaoke zingen. (Ik heb karaoke hier geintroduceerd bij mijn collega's en nu moet ik constant mee naar iedere bar en met iedereen zingen hahaha!). San Fran was geweldig, normaal hangt er namelijk constant een mist over de stad, maar dit keer was de lucht zo helder en blauw dat ik eindelijk de Golden Gate Bridge heb gezien! Verder musea bezocht,zijn we door de hele stad gaan lopen, toeristische kiekjes gemaakt, weer de raarste hippie types ontmoet en zijn we naar Alcatraz geweest. Alcatraz is een eiland 2 mile van de kust van SF en op het eiland is een gevangenis gebouwd waar vroegaa de grootste criminelen opgesloten zaten. (Al Capone, mafiamen met super freaky blik in zijn ogen en andereras echtecriminals). Zo indrukwekkend, zo spooky! Niemand heeft ooit kunnen ontsnappen van dit eiland behalve 3 mannen die met lepels zichzelf uit hun cel hebben gegraven en met pophoofden in hun heb de cel hebben achter gelaten. Niemand weet of ze de zwemtocht van 2 mile hebben overleefd (ijskoud en haaien). (Er is een film over: Escape from Alcatraz)

Terug in Santa Cruz vertokken we woensdagochtend vroeg richting het Zuiden van Santa Cruz, naar Pinnacles National Park. Met 20 vrijwilligers maakten we ons kamp in een valley waar boven onze tenten grote condors vlogen en in ons kamp ‘s nachts wilde zwijnen aan je tent gingen snuffelen en coyotes iedere nacht een huilconcert gaven. Een nacht hoorde ik ze zo hard huilen en communiceren met elkaar dat ik realiseerde dat ze naast mijn tent stonden en het engste was dat mijn tent aan de rand van het kamp stond en ik dus de eerste tent was die ze potienteel konden bespringen. Toen ik bijna wilde gaan schreeuwen om hulp hoorde ik een enorme brul en een college van mij (type:, boy scout, lange baard, weet alles van nature, draagt vuurstenen aan zijn sleutelbos (!).. en dit gaat te ver.. hij heeft over zijn hele lijf allerlei verschillende bomen getattooeerd! ) rende uit zijn tent met een groot mes in zijn hand, brullend om de coyotes bij mijn tent weg te jagen, how sweet!!

Het werken was verder heel relax, we moesten bijvoorbeeld 6000 planten uit de grond trekken en als we dat nummer hadden bereikt (met een telpieper, oooh dit is een grote, jaaa die telt voor 10 planten vind ik;) ) dan mochten we gaan hyken door grotten en over de bergen. Zo mooi! Andere dagen gingen we met grote scharen planten snoeien om wandelpaden vrij te maken. Het enige afschuwelijke was dat we op een dag met scharen een dode takkenbos stonden om te zagen, komt de ranger naar ons toe.. ooh dat is misschien niet zo verstandig... dat is poison oak.. ja het stikt hier van de poison oak,in december verliest het al zijn blaadjes en herken je het niet meer.. misschien had ik jullie even moeten waarschuwen.. JA HE HE! In Yosemite had ik deze plant al aangeraakt en mijn hele arm lag al open en na dit project waren ook mijn benen helemaal open door deze evil plant. Maar het project was verder heel relax, ‘s avonds dansen bij het kampvuur, we hadden een soort huisje gebouwd van plastic lakens en overdag was het zonnetje steeds aanwezig. (‘s Nachts ijs op mijn slaapzak, dat was wel te freezing.)

Terug in Santa Cruz was iedereen helemaal enthausiast dat we weer in de bewoonde wereld waren dat we besloten met zijn alle te gaan stappen. Aangezien 30% van de vrijwilligers onder de 21 is gingen we naar een bar waar tot 21uur minderjarige mochten komen. Na 21uur bleef iedereen illegal in de bar en stuk voor stuk werden ze er gedurende de avond uitgezet. De volgende dag lag 1 jongen niet in hun bed. Bleek achteraf dat hij naast de karaoke bar was opgepakt door de politie en omdat hij minderjarig was en hadden gedronken.. moest hij in de gevangenis slapen! Amerika is zo drastisch af en toe. Wij voelden ons wel beetje schuldig aangezien wij drankjes voor hem kochten de hele avond.. maar goed wel weer een leuk verhaal voor later voor hem :)

De dag erna, nadat we weer complete waren was het thanksgiving day. De Amerikanen waren de hele dag bezig in de keuken, kalkoek in de oven, zoete aardappels met marshmallows etc.. Wij buitenlanders hadden bedacht dat we met elkaar uiteten zouden gaan op deze dag net als met kerst. Dus toen de Amerikanen uitbuikend op de bank lagen gingen wij een restaurantje zoeken. NIETS! Alles dicht! We hebben iedere bezorg Chinees of Pizzaplace gebeld... maar absoluut nada open. Uiteindelijk hebben we bij een tankstation magnetron pizza's en chips gekocht. Happy Thanksgiving.

Maandag had ik samen met een supervisor en mijn Koreaanse vriendinnetje Jay een afspraak gemaakt om te gaan skydiven. Ofwel met een parachute uit een vliegtuig springen!! Nadat mijn eerdere afspraak was afgezegd omdat het zo hard regende, wist ik niet zeker of het dit keer wel door zou gaan met het weer, maar de lucht was zo helder en het moment dat het vliegtuigje naar boven vloog konden we de hele kustlijn zien in en om Santa Cruz! Ik was totaal niet nerveus alleen heel stilletjes de hele tijd terwijl Jay en Tim constant aan het praten waren van de zenuwen, heel geestig. Ik had aan mijn instructeur gevraagd of we ipv springen uit het vliegtuig, met salto's uit het vliegtuig konden rollen.. (tja als je het dan doet, doe het dan meteen extreemJ ) en het was het geweldigste gevoel ooit. Met je beentjes uit het vliegtuig hangen is toch wel het raarste moment. Het is zo onnatuurlijk om je te laten vallen, maar zodra ik met 4 salto's naar beneden viel en daarna mijn armen en benen wijd maakte.. toen vloog ik! Na 45 seconden ging de parachute open en mocht ik sturen, slingerden we door de lucht boven zee en boven bergen en 5 minuten later landden we zacht met onze voetjes in het zand op het stand van Santa Cruz. Ik was zo onder de indruk van de sprong dat het enige wat ik kon zeggen was, ‘that was nice, thank you'. Verder kwamen er geen woorden uit mn mond en de terugtocht in de auto van het strand naar het vliegveld kon ik alleen maar naar mijn instructeur staren en denken, wauw hij heeft mijn leven gered. Whaha voelde te veel special band met hem. Zo een bijzondere baan, hij heeft al 5000 sprongen gemaakt in zijn leven en per dag maakt hij gemiddeld 8. Maar goed je moet ergens beginnen, en ik vond het zo geweldig dat ik zeker weten als ik de kans weer krijg, opnieuw zal vliegen!

Dat was weer een update van mijn kant!
Next story: Ventana wilderniss from hell, goodbye party en last roadtrip Utah/Arizona.

We zien elkaar snel weer!!

Lots of love,

Martine