Hii everybody!

Soo how are you today? Thanks voor alle reacties op mijn laatste verhaal! Het is ondertussen weer twee weken verder en ik heb weer heel veel meegemaakt als ACE vrijwilliger. Dit keer met een andere samenstelling van mensen dus weer heel veel leuke en bijzondere types ontmoet!

Deze keer was onze bestemming de Mojave desert, een enorme woestijn vlakbij San Diego en Los Angeles (najaa vlakbij.. 5 uur met de auto maar voor hier is dat afstand Amsterdam - Haarlem als voor ons Nederlanders). Met het busje vertrokken we maandag ochtend om hier desert tortoise te redden. Desert tortoise zijn woestijn schildpadden die tegenwoordig bijna uitgestorven zijn. Dit komt omdat men vroeger deze beestjes mee naar huis nam om als huisdier te houden en op het moment dat men de diertjes zat was (logisch ze worden 90 en kunnen niets alleen sla eten), werden ze weer terug naar de natuur gebracht. Vaak droegen ze dan allerlei ziektes bij zich en daardoor is negentig procent van de populatie uitgestorven. Het zijn ook niet zulke hele snuggere schildpadden, want op het moment dat je te dichtbij komt, schrikken ze en proberen ze je weg te jagen door in hun schild te plassen. In de woestijn is bijna geen water natuurlijk, dus gaan ze vervolgens dood door uitdroging. Heel handig. Of ze gaan in de schaduw liggen van autobanden en daardoor zijn heel veel verpletterd doordat Amerikanen met piepende bandjes, in hun t e oversized auto's wegreden en ze perongeluk overreden. Redden dus die handel!

Onze opdracht was om nep bosjes voor ze te bouwen, zodat ze holletjes kunnen maken in de schaduw en baby tortoises kunnen baren. Nep bosjes dus. Dit betekent, met een bikkel en een schep een kuil graven in de keiharde woestijn grond, dode takken zoeken, takken in de gaten steken en weer dicht maken.. en dan, dit gaat t ver.. met een stok met een lap stof eraan.. de bosjes dweilen om het mooi natural te maken. Het rare van de woestijn was dat het weer totaal onvoorspelbaar was. Een dag ben ik de hele dag in de stromende regen (waarom regent t nooit in de woestijn, behalve als ik takken moet zoeken!) stickcollector geweest, andere dagen in de bloedhitte hole digger.. en mijn specialiteit was dweilen dus dat gedaan terwijl er windkracht tien was. Maar de mensen waren heel leuk dus we hebben super veel lol gehad tijdens het werken.

Maar goed ook want na het werken was er totaal niets te beleven. Het enige dat we hadden in ons kamp was een dixi wc en onze tenten. Geen douche.. maar ook geen tafel of stoel.. of kampvuur.. niets. Dus iedere avond als na een amazing zonsondergang het donker was, keek ik nog even 10 minuutjes naar de sterren en ging dan maar slapen.. om 8 uur savonds. Ik wilde super graag lezen in mijn boek met mijn op mijn hoofd constructie zaklamp maar dit was onmogelijk omdat er dan binnen een paar minuten een hele zwerm insecten in mijn tent zat. Dramatisch mijn tent. De dag dat we namelijk aankwamen, was ik samen met mijn Koreaanse vriendinnetje Jay mijn tent aan het opzetten. Windkracht duizend, unbelievable. Dus ik schreeuwde boven de wind uit, hou de tent goed vast ik sla de haring in de grond.. laat ze de tent los door windruk, tent in een stekelbos en helemaal in stukken. Het het nog een beetje geprobeerd te ducktapen, maar geen succes. Tien dagen in een half open tent geslapen met regen (alles nat), hitte (bleef in mn slaapzak, want anders insecten attack, zoo heet!) wind (whaaa waar ben ik, waarom is mijn hele gezicht voor met zand, oja het waait naar binnen).. Maar het was ook heel eng want op een nacht werd ik wakker en voelde iets over mijn gezicht lopen.. toen ik het van mijn gezicht sloeg en mijn zaklamp er op scheen.. was het de grootste spin allertijden.. model vogelspin zonder haar. Maarja what to do, ik ben maar gewoon verder gaan slapen met oordoppen en ooglap in de hoop dat het uit een van de tent gaten zou verdwijnen. De volgende dag vertelde mijn spaanse vriendinnetje dat ze die dag ervoor een echte vogelspin had gezien en dat die daar veel voorkomen.. okee dat is dan toch wel even schrikken, het idée dat het blijkbaar echt een monsterlijke spin was die over je gezicht loopt. Verder werd ik op een nacht wakker omdat er coyotes (soort wolven) vlakbij de tent aan het huilen waren en ander shocking wake up moment was dat er een woestijn rat door mijn tentbodem probeerde te bijten omdat ik mijn tent blijkbaar op zijn holletje had neergezeten. Ik heb met mijn boek heel hard op de bodem geslagen en weer in slaap gevallen.Een nacht hoorde ik zo een harde klap dat ik zou zweren dat er een atoombom op ons kamp was gegooit.. bleek er een militaire basis vlakbij te zitten en waren er vliegtuigen door de speed of sound aan het knallen.. dat geeft een klap!!Laatste nacht in de woestijn wakker gelegen omdat we vlakbij het kamp een ratelslang hadden gespot die als een malle aan het ratelen was en met zijn tong uit zijn mond in aanvals houding stond om ons aan te vallen. Toen kon ik niet meer slapen bij het idée dat deze giftige slangen dus ook door mijn tent gaten konden kruipen en ben bijna hele nacht wakker geweest. Woeste woestijn nachten.

Gelukkig hadden we in het weekend een mogelijkheid om een auto te huren en naar San Diego te gaan. Samen met Andy (Duits meisje en tree lover ten top, met haar kan ik het super goed vinden ookal zijn we complete tegenovergesteld heel grappig) Tim (Duits jongetje die op Jeroentje van Jan, Jans en de Kinderen lijkt, niet normal look a like), Matt (Koreaanse jongen die in L.A. heeft gestudeerd) en Jay (liefste Koreaanse meisje ooit) zijn we op vrijdagochtend naar San Diego vertrokken en daar met z'n allen in een 1 persoons motelkamer gaan slapen. Iedereen op luchtbedden, films gekeken, pizza gehaald, super gezellig. De volgende dag had ik planning ten top gemaakt wat we allemaal in 1 dag moisten gaan doen omdat we zondag al weer om 8uur in de ochtend terug moesten rijden omdat Andy graag bomen wilde kijken in Joshua tree national park en de auto terug moest zijn op zondag. Om 8 uur, zaterdagochtend zaten we al in de bus richting down town San Diego om daar te sightseen. Gewelidge stad, overal palmbomen, mooie gebouwen, vreemde types op straat. Na koffie in downtown, met de bus naar Pacific beach gegaan waar ik het gevoel had op een filmset te zijn beland. Geweldige boulevard met overall life bandjes, skateboardende mensen, meisjes in bikinis op rolschaatsen, zakenmannetjes op stepjes.. geweldig. Daar de rest van de middag onze ogen uit gekeken en vervolgens terug gegaan richting centrum om naar Colorado eiland te gaan. Een eiland voor de kust van San Diego. Bij de bushalte ontmoetten we een Amerikaanse dude die toevallig op het eiland woonde. We raakten aan de praat en vervolgens heeft hij ons het hele eiland laten zien en ons meegenomen naar een viewpoint op het strand waar we bij een geweldige zonsondergang biertjes gingen drinken. Zo bijzonder dat hij zijn hele avond met ons doorbracht en bij afscheid nemen was iedereen een beetje down dat we al weer terug moesten. De volgende dag 8 uur in de auto gezeten om naar het park te rijden ( Oh kijk Andy daar is een Joshua tree, leuk maak een foto, nu weer 4 uur omrijden om optijd bij de car rental te zijn). Letterlijk 10 minuten in het park geweest, maar goed, ze heeft haar boomfoto en ik heb ook een boom gezien jee!

Van maandag tot woensdag weer gewerkt en donderdag weer aangekomen in Santa Cruz. Weer gezellig ‘thuis', waar het super druk was ineens omdat er 30 Amerikanen waren gearriveerd. Past nooit in het huis dus de helft van de vrijwilligers slaapt nu in een motel, maar heel gezellig want zijn s avonds met elkaar naar een bar gegaan en daar heb ik 2 Spanjaarden overtuigd dat we toch echt naar LA moeten gaan dit weekend, en daar ben ik dan nu ook!!! In LA! We hoeven pas woensdag te werken (van woensdag tot woensdag fulltime, wordt te zwaar voor woorden, maar goed we gaan herten beschermen door hekken te bouwen of zoiets, heel nature verantwoord dus!) en gaan dus van zaterdag tot dinsdag naar Los Angeles. Ben heel excited!!

Hoe gaat het met jullie in NL? Zijn er nog ontwikkelingen?? Heb al even op telegraaf.nl gelezen over het kabinet. Verder nog nieuws?? Koud?

In mijn volgende story vertel ik over onze roadtrip naar Los Angeles en met welke celebs ik bff ben geworden!

Voor nu heel veel liefs voor iedereen en keep in contact!

Lots of love,

Martine